Artykuł jest interpretacją wybranych prac i tekstów Hito Steyerl, współczesnej artystki niemieckiej. Autor odwołuje się do pojęcia realizmu w wersji zaproponowanej przez Nicolasa Bourriauda i koncepcji wzbogacania rzeczy autorstwa Luca Boltanskiego i Arnauda Esquerre’a, by pokazać, że praktykę Steyerl charakteryzuje wyjątkowa relewantność: zdolność do tematyzacji problemów współczesności. Jej dzieła nie tylko wyjątkowo trafnie odnoszą się do problemów związanych z funkcjonowaniem wizualności w epoce cyfrowej, ale także do działania instytucji muzealnych i galeryjnych jako procesu wzbogacania rzeczy kluczowego dla logiki kapitalizmu w epoce poprzemysłowej.
Słowa kluczowe: cyfrowy realizm, muzeum, sztuka współczesna