Artykuły: Andrzej Leśniak

W tekście “Obraz krytyczny (obraz krytyki)” Georges Didi-Huberman proponuje reinterpretację fenomenu dialektyki negatywnej jako momentu przełomowego dla całej tradycji filozoficznej. Dialektyka negatywna ma umożliwić pomyślenie obrazu jako instancji krytycznej. Propozycja francuskiego filozofa jest jednocześnie komentarzem do koncepcji adornowskiej i próbą zarysowania wizji praktyki krytycznej, w której centrum znajdują się obrazy, praktyki wychodzącej poza dychotomię zaangażowania i niezaangażowania. Skoro obrazy wywołują silne reakcje afektywne pozwalające na zdefiniowanie własnej pozycji wobec rzeczywistości, to mogą być rozumiane jako to, co umożliwia doświadczenie o znaczeniu politycznym. Próba skonstruowania relacji między wizualnością i polityką wpisuje się w logikę rozwoju myśli Didi-Hubermana, w której z czasem coraz większą rolę pełni wymóg przemyślenia polityczności jako koniecznego horyzontu działalności intelektualnej.
Słowa kluczowe: wizualność, obraz, polityczność, krytyka

Recenzja. Roland Barthes Imperium znaków, przeł. A. Dziadek, przekład przejrzał i poprawił M.P. Markowski, Warszawa 1999