Autorka angażuje się we współczesną krytykę miłości, opisując skutki przesunięcia doświadczenia miłosnego i intymnego w przestrzeń technologicznie zaawansowaną. Koncentruje się na problemie związków ludzi i podmiotów technologicznych (awatarów, bbotów, robotów, hologramów) oraz wirtualnej przestrzeni spotkania romantycznego. Zwraca przy tym uwagę na nowe materialne rozumienie doświadczenia cielesności oraz sposobów, w jaki renegocjuje ono dystrybucję pożądania. Podejmując dialog z posthumanistyczną teorią miłości Dominica Pettmana oraz teorią nieorganicznych wymiarów pożądania Mario Pernioli, autorka objaśnia konteksty oraz kierunki systemów organizacji uczuć w środowiskach technokratycznych. Wraz z tym, przedstawia liczne teorie opisujące możliwości doznań dla ciała i emocji w technologicznie generowanym środowisku spotkania romantycznego.
Słowa kluczowe: miłość, posthumanizm, cyberintymność, obiekty technologiczne, technokultura