Studia postkolonialne jeszcze niedawno budziły wśród badaczy kultury i literatury latynoamerykańskiej liczne wątpliwości. Artykuł pokazuje, w jaki sposób wątpliwości te zostały w ostatnim czasie przezwyciężone, w związku z czym badania postkolonialne zaczęły w dużym stopniu wpływać na współczesne pojmowanie latynoamerykańskiej, w tym argentyńskiej tożsamości. Odzwierciedlenie tej zmiany tożsamościowego paradygmatu – by posłużyć się terminologią A. de Tora – można obserwować w wielu współczesnych tekstach argentyńskich, między innymi w cyklu o pampie autorstwa Cesara Airy, którego trzy powieści, czyli Branka Ema, Zając i Epizod z życia malarza-podróżnika, zostają tu pod tym kątem poddane analizie.
„O tej porze wszystko miesza się i godzi”, czyli o stawce pewnej argentyńskiej gry w postkolonializm
Numer:
2014 / 6