Artykuł koncentruje się na relacji między słowami a obrazami wywoływanymi w wyobraźni czytelników powieści Łzy. Powieść w jednym ze swoich wymiarów stanowi zapis trudnej drogi do widzenia, do ponownego zobaczenia wypartych obrazów i wyrażenia ich słowami, które mogą otworzyć drogę kolejnym obrazom i związanym z nimi emocjom. Celem kreowanych przez Grzegorza Strumyka obrazów jest zatem nie tyle realistyczny opis świata, ile oddanie emocji i przeżyć bohaterów, zarówno uświadamianych, jak i nieświadomych. Szczególna uwaga została poświęcona analizie symbolicznego wykorzystywania kształtów i barw.
Słowa kluczowe: sztuka, nieświadomość, psychoanaliza, teoria barw, Grzegorz Strumyk