Artykuł stanowi próbę spojrzenia na wzajemne relacje między kategorią wzniosłości i niesamowitego w wybranych współczesnych realizacjach artystycznych, których materią uczyniono ciemność. Punktem wyjścia dla niniejszych rozważań stały się refleksje Anthony’ego Vidlera, w szczególności te zawarte w tekście „Nieswojskie domy”. Z tej inspiracji wątki zaczerpnięte z eseju Freuda Niesamowite skonfrontowane zostały z elementami teorii wzniosłości, przede wszystkim Kantowskiej i Burke’owskiej, także w kontekście sztuki współczesnej. Zdaniem autora, wkład niesamowitego w estetykę wzniosłości należałoby traktować nie jako porządek konkurencyjny, lecz raczej jako poszerzenie kodu sublimicystycznego – wzajemna zależność obu kategorii zdaje się przypominać często migotanie czy oscylację.
Słowa kluczowe: Wzniosłość, niesamowitość, sublimicyzm, awizualność