EN
„Teksty Drugie. Teoria literatury, krytyka, interpretacja” (ISSN 0867-0633) to dwumiesięcznik literaturoznawczy wydawany od 1990 przez Instytut Badań Literackich PAN we współpracy ze Stowarzyszeniem Pro Cultura Litteraria.
EN

Artykuły: Bogusława Bodzioch-Bryła

Oswajanie „niepożądanego”. Estetyka błędu i usterki w e-literaturze

Numer: 2024 / 5

W artykule podjęto próbę ukazania strategii stosowanej przez twórców e-literatury, dla których błąd, usterka systemu stanowi wprowadzany celowo środek artystycznej ekspresji. Twórcy nowomedialni zrywają z postrzeganiem błędu jako elementu niepożądanego, którego należy się za wszelką cenę pozbyć, wynikłego z nieprawidłowego działania systemu. Traktują go jako celowy komponent, będący nośnikiem sensów. Zjawisko ukazane jest na przykładzie e-utworu Leszka Onaka Poezja cybernetyczna w perspektywie aksjologii VHS-u, w kontekście estetyki glitchu. Część analityczno-interpretacyjna poświęcona jest ukazaniu specyfiki zastosowanych usterek, współistniejących z innymi komponentami e-utworu. Analiza prowadzi do opisu funkcji, jakie spełnia błąd/usterka we współczesnej e-literaturze, stanowiąc nową jakość kulturową, trop e-literacki, funkcjonujący w dynamicznym środowisku konwergencyjnej procesualności. Utwory tego typu znacząco przyspieszają bieg dyskursu dotyczącego problemów poetyki e-literatury.

Słowa klucze: e-literatura, e-poezja, estetyka błędu i usterki, estetyka glitchu, poetyka e-literatury, literatura nowomedialna

„Opisać skórę oceanu”. Wyobraźnia akwatyczna Adama Zagajewskiego

Numer: 2020 / 5

Autorka spogląda na poezję Adama Zagajewskiego przez filtr często pojawiających się w wierszach poety motywów akwatycznych. To analityczno-interpretacyjne spojrzenie obejmuje: (1) analizę żywiołu wodnego jako pojemnego w sensie antropologiczno-kulturowym, mieszczącego w sobie zakres znaczeń o np. symbolicznej czy sakralnej proweniencji; realizowany on bywa również (choć nie wyłącznie) poprzez liczne, różnorodne konkretyzacje barw wody; (2) wiwisekcję żywiołu wodnego jako bytu personifikowanego lub też animizowanego (czasem przywodzącego na myśl istotę groźną, żarłoczną); (3) spojrzenie na wodę jako na medium, nośnik pamięci, zdolny zachowywać pamięć o ludzkości, miejscach, wytworach kultury. Analizowana w artykule wrażliwość akwatyczna Zagajewskiego wyrasta – o czym wspominają przyjaciele poety – z prawdziwego, można by rzec – cielesnego przeżycia, z biegiem czasu znajdującego przełożenie na poetycki dyskurs intelektualny.

Słowa kluczowe: poezja Adama Zagajewskiego, motywy akwatyczne w literaturze, współczesna polska poezja, analiza i interpretacja

Kolekcjonerzy wrażeń. O literaturze wyzwolonej generacji

Recenzja. Urszula Glensk Proza wyzwolonej generacji 1989-1999, Kraków 2002

Tam gdzie ślimaki rozmawiają o wieczności, czyli Adama Zagajewskiego marzenie o trwaniu

Numer: 2004 / 4

O twórczości Zagajewskiego przez pryzmat mitu labiryntu

Ku ciału post-ludzkiemu. O młodej poezji i nowej rzeczywistości

Numer: 2002 / 6

Autorka analizuje zmiany w młodej poezji, jakie dokonały się pod wpływem współczesnej kultury i techniki, prowadzące do depersonifikacji istoty ludzkiej

Korzystając ze strony wyrażacie Państwo zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies. W każdej chwili możecie Państwo zmienić ustawienia cookies a także dowiedzieć się na ich temat więcej. Kliknij tutaj Nie pokazuj więcej tej informacji