W artykule podjęto próbę ukazania strategii stosowanej przez twórców e-literatury, dla których błąd, usterka systemu stanowi wprowadzany celowo środek artystycznej ekspresji. Twórcy nowomedialni zrywają z postrzeganiem błędu jako elementu niepożądanego, którego należy się za wszelką cenę pozbyć, wynikłego z nieprawidłowego działania systemu. Traktują go jako celowy komponent, będący nośnikiem sensów. Zjawisko ukazane jest na przykładzie e-utworu Leszka Onaka Poezja cybernetyczna w perspektywie aksjologii VHS-u, w kontekście estetyki glitchu. Część analityczno-interpretacyjna poświęcona jest ukazaniu specyfiki zastosowanych usterek, współistniejących z innymi komponentami e-utworu. Analiza prowadzi do opisu funkcji, jakie spełnia błąd/usterka we współczesnej e-literaturze, stanowiąc nową jakość kulturową, trop e-literacki, funkcjonujący w dynamicznym środowisku konwergencyjnej procesualności. Utwory tego typu znacząco przyspieszają bieg dyskursu dotyczącego problemów poetyki e-literatury.
Słowa klucze: e-literatura, e-poezja, estetyka błędu i usterki, estetyka glitchu, poetyka e-literatury, literatura nowomedialna