Artykuł przybliża tradycję brytyjskiego i amerykańskiego aktywizmu osób z niepełnosprawnościami, które od lat 70. zaczęły stanowić w tych krajach nową siłę polityczną. Uwaga koncentruje się na kwestii performatywności działań o charakterze protestacyjnym, od manifestacji po okupację oraz kategorii widzialności kluczowej dla osiągnięcia zarówno celów politycznych, jak i dla wyłonienia się nowej pozytywnej tożsamości grupowej osób z niepełnosprawnościami. Strategie wykorzystywane przez aktywistów, przełamujące dotychczasowe modele myślenia o niepełnosprawności i jej reprezentacji: medyczny i charytatywny przybliżone są poprzez przywołanie kilku znamiennych przykładów: Okupacji 504, Capitol Crawl, manifestacji w sprawie dostępnego transportu i Stop Telethon.
Słowa kluczowe: niepełnosprawność, protest, aktywizm, performatywność, hiperwidzialność, tożsamość