Rękopisy pisarza odsłaniają tekst in statu nascendi, są przestrzenią budowania tożsamości tekstowej i odsłaniają konkretne wypadki interakcji między biografią a tekstem. Bruliony i notatniki Herberta są przestrzenią dialogu z samym sobą i z tradycją, zawierają zapisy lektur i rozświetlają palimpsestowy wymiar dzieła poety. Zjawiskiem kluczowym w dynamice pisania są skreślenia, które wiele mogą powiedzieć o podmiocie, o jego wyborach estetycznych. Badanie brulionów rozszerza pole interpretacji, zmusza do nowych pytań, mnoży wątpliwości, odsłania ukrytą twarz twórczości Herberta. Autorka, odwołując się do teorii francuskiej krytyki genetycznej, przedstawia te zagadnienia na podstawie konkretnych przykładów z materiałów znajdujących w Archiwum Zbigniewa Herberta.
Pracownia pisarska – o brulionach Zbigniewa Herberta
Numer:
2015 / 6