Artykuł jest wstępem do książki From Literature to Cultural Literacy [Od literatury do piśmienności kulturowej] i prezentuje obecną sytuację literaturoznawców, którzy od pewnego czasu zajmują się badaniem przedmiotów innych niż wiersze, proza czy dramat. Zmiana ta, obejmująca zarówno badaczy, jak i samą dyscyplinę, wynika z rosnącego zainteresowania dla współczesnych kwestii społecznych i kulturowych. W ślad za tym przeobrażeniem nastąpiło także przemianowanie literaturoznawstwa na „badania literacko-kulturowe” [ literary-and-cultural studies]. Oparte są one na czterech kluczowych konceptach badawczych: tekstualności, fikcjonalności, retoryczności i historyczności, które określają zarówno przedmiot, jak i metodę badania. Autorka analizuje, jak zostały one wykorzystane w szkicach zamieszczonych w książce w odniesieniu do czterech obszarów badawczych, takich jak pamięć kulturowa, migracja i translacja, piśmienność elektroniczna oraz biopolityka, biouspołecznienie i cielesność. Unaocznia, w jaki sposób w artykułach posłużono się piśmiennością kulturową [cultural literacy], metodą analizy problemów społecznych i kulturowych, w której przydatne lub niezbędne okazuje się zastosowanie kompetencji literaturoznawczych.
Słowa kluczowe: badania literacko-kulturowe, piśmienność kulturowa, tekstualność, fikcjonalność, retoryczność, historyczność