Artykuły: Roland Barthes

Esej jest poświęcony relacji między językiem a głosem we współczesnej teorii i muzycznej praktyce wykonawczej. Barthes dokonuje, za Julią Kristevą, podziału na feno-tekst i geno-tekst. Pierwszy oznacza dominujący schemat tak wykonywania muzyki, jak i jej słuchania, drugi – postulowany przez samego Barthesa – obejmuje wszystkie te elementy doświadczenia muzycznego i – szerzej – dźwiękowego, które nie podlegają prawu reprezentacji, lecz rozkoszy (jouissance). Aby opisać to doświadczenie, autor wprowadza kategorię „ziarna głosu”, która pozwala opisać subiektywne doświadczenie towarzyszące doznaniom dźwiękowym.

W słynnym i wpływowym artykule z 1968 roku Roland Barthes dowodzi, że „rzeczywistość” w literaturze jest jedynie funkcją pewnej strategii pisarskiej, której celem jest wytworzenie referencjalnego złudzenia. Pisarz realistyczny zamiast denotować rzeczywistość może jedynie mnożyć konotacyjne wymiary języka, a to z powodu nałożenia się porządku odniesienia z porządkiem znaczonego.

Zaniknięcie podmiotowej tożsamości jako warunek pisania pozbawionego kresu; tekst z 1968 r.

O tradycyjnym, „newtonowskim” pojęciu dzieła i paradoksalnej pracy Tekstu; tekst z 1971 r.