Artykuły: Teresa Walas

Punktem wyjścia artykułu jest teza, że gdy literatura rodzima staje się przedmiotem nauczania skierowanego do obcego odbiorcy, ukształtowanego przez inną kulturę narodową, zmienia się perspektywa widzenia tej literatury, a co za tym idzie – także jej obraz. Autorka proponuje kilka wersji opowieści o literaturze polskiej zaprojektowanych sub specie obcego/cudzoziemskiego oka.

Punktem wyjścia szkicu jest spostrzeżenie, że nowe konceptualizacje polskiego modernizmu, jakie pojawiają się od końcowych lat 90. (Nycz, Bolecki i in.) najczęściej pomijają lub ewidentnie marginalizują twórczość Stanisława Wyspiańskiego, centralnej figury literatury Młodej Polski. Autorka próbuje odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak się dzieje, pokazując wewnętrzną dynamikę dwu współwystępujących postaci polskiego modernizmu: stricte modernistycznej i neromantycznej, i na ich styku, w punkcie zawęźlenia sytuując Wyspiańskiego.

Autorka przedstawia stan rzeczy dotyczący periodyzacji okresu zwanego literaturą Polski Ludowej i proponuje własne rozwiązania w tym zakresie