Artykuł jest poświęcony opisowi polskich powieści popularnych o Auschwitz, w których dominuje naseksualizowana przemoc nazistowskich oprawców wobec ofiar. Szczegółowej analizie zostały poddane książki Dominika W. Rettingera (Sekret Elizy) oraz Maxa Czornyja (Bestia z Buchenwaldu, Kat z Płaszowa, Mengele). Perspektywa badawcza zorientowana na wywierane przez powieści „z Auschwitz” afekty czytelnicze – ekscytację, grozę, fascynację – pozwala na wyjście poza zwykle podejmowany przy opisie kultury popularnej wątek eksploatacji cierpienia ofiar, kiczu oraz komercjalizacji reprezentacji traumy. Postawiona jest teza, że ekscytująca forma powieści, która ma stanowić o marketingowym sukcesie, służy ostatecznie uspokojeniu i stworzeniu dystansu wobec przeszłości.
Słowa klucze: pamięć o Zagładzie, powieść popularna, fetyszyzm narracyjny, pornografia