Artykuł śledzi tropy romantyczne w polskiej prozie cyberpunkowej lat 1990-tych i jej kontynuacjach, koncentrując się w pierwszym rzędzie na obecności figur mesjańskich oraz niepewności odnośnie statusu kulturowego Polski, jako przynależącej jednocześnie do kultury Zachodu i Wschodu. Podobnie jak jego amerykański pierwowzór, rodzimy cyberpunk okazuje się literackim zapisem społecznego niepokoju wywołanego przez gwałtowne zmiany polityczne, społeczne i technologiczne, w przeciwieństwie jednak do wersji amerykańskiej koncentruje się nie tyle na paradoksach globalnego kapitalizmu, co próbuje ocalić romantyczną metafizykę pomimo gwałtownych kulturowych przeobrażeń. Poświęcenie cybernetycznego mesjasza pozwala zdemaskować fałszywość roszczeń nowego układu aksjologicznego i powrócić na bezpieczne pozycje monolitu polskiej kultury romantycznej.
Słowa kluczowe: Cyberpunk, romantyzm, mesjanizm, literatura polska, fantazmat, metafizyka