Esej przedstawia interpretację poezji Safony oraz pism teologicznych Marguerite Porete i Simone Weil w kontekście aktu dekreacji: usunięcia siebie z relacji ze światem i Bogiem. Dekreacja jest rozpatrywana jako rodzaj ekstazy, mającej na celu przybliżenie do Boga. Ekstaza jest aktywną formą zanegowania świadomości (Bycia). Figurą relacji z Bogiem jest zazdrość, ukazana w ruchu tanecznym i pozwalająca na zachowanie dialektycznej pozycji – bliskiej i dalekiej – względem Stwórcy-ukochanego.
Słowa kluczowe: Porete, Safona, Weil, teologia, ekstaza, zazdrość