Autor rozważa, jaką postać może przyjmować historia literatury w obecnej sytuacji społecznej i kulturowej, po zmierzchu nowoczesności. Szczególną uwagę poświęca omówieniu zmian, jakie globalizacja (wraz z takimi pokrewnymi procesami, jak amerykanizacja, utowarowienie, rozwój nowych mediów, ekspansja monopolistów etc.) wywołuje w naszym myśleniu o twórczości artystycznej. Za poznawczo atrakcyjną perspektywę uznaje przede wszystkim projekt historii literatury traktowanej przede wszystkim jako narzędzie refleksji, a nie erudycyjny wykaz faktów.
Nowa historia literatury po końcu nowego
Numer:
2012 / 3