Tekst jest fragmentem jednej z fundamentalnych i przełomowych książek dotyczących powiązań między nauką jako nowoczesną instytucją organizowania życia jednostkowego w jego wymiarze biologicznym i organicznym oraz życia społecznego podporządkowanego progresywizmowi technologicznemu oraz paradygmatowi nieskończonej akumulacji kapitału. W tej perspektywie autorzy stawiają tezę, że antropocen stanowi nie tylko szczytowy i negatywny punkt projektu nowoczesności, ale i to, że inny namysł nad nauką i nowe praktyki scjentystyczne będą nie tylko utopijnymi wizjami, lecz przede wszystkim sposobami na podtrzymanie różnorodności życia i unieważnienie rozdziału człowieka od świata.
Słowa kluczowe: antropocen, świadomość środowiskowa, technonauka, geowładza, postnatura