Artykuł dotyczy roli powtórzenia w eseistyce Zbigniewa Herberta Po pierwsze powtórzenie wiąże się z rozumieniem dzieła sztuki jako „twórczego powtórzenia” rzeczywistości. Herbert jest zwolennikiem arystotelesowskiej wizji mimesis rozumianego jako kreacyjne odwzorowanie rzeczywistości. Po drugie: czytanie dzieła sztuki nie jest dla Herberta faktem jednokrotnym – jest procesem, polegającym na nieustannym powtarzaniu aktu poznania i interpretacji. Widziane wielokrotnie, dzieło za każdym razem jest inne. Proces ten ma wymiar nie tylko poznawczy, ale i etyczny – jest wyrazem pokory wobec tajemnicy świata. Obcowanie z pięknem dzieł i ich tajemnicą staje się dla poznającego okazją do wejścia w przestrzeń ładu, utożsamianego z doznaniem szczęścia.
Radość ponownego spojrzenia. Kategoria powtórzenia w eseistyce Zbigniewa Herberta
Numer:
2013 / 5