Artykuł stanowi przykład aplikacji teorii queer do kampu. Autor uznaje, że funkcja kampu polega na wytwarzaniu tożsamości odmiennościowej – czyli tożsamości, która nie znajduje miejsca w społecznym systemie reprezentacji zasadzającym się na przekonaniu, że podmiot to twór stabilny, dysponujący wrodzonymi atrybutami i oryginalny. Ja kampowe ma charakter performatywny, improwizacyjny i nieciągły. To parodystyczne wytwarzanie tożsamości, przy czym parodia jest aktem poznawczym i twórczym. Kamp wprowadza do kultury artefakty, w których prawdziwym znakiem odmienności będzie ślad nieobecności odmieńca, implikujący, że społeczny system reprezentacji jest zbudowany na zawłaszczeniach i że możliwe jest ich przekroczenie i wejście w inne człowieczeństwo.
Dyskurs kampu. Rewindykacja
Numer:
2012 / 5