Artykuł dotyczy przemian własnościowych po II wojnie światowej w Polsce, które towarzyszyły reformie rolnej. W pierwszej części artykułu autorka rekonstruuje narrację tworzoną odgórnie przez ówczesne władze, która była skupiona na majątku ziemskim (pałacu, dworze). Jej celem było wytworzenie odpowiedniej atmosfery mobilizującej społeczności wiejskie do uczestnictwa w wywłaszczeniach i dzieleniu ziemi obszarniczej. W drugiej części artykułu autorka analizuje szaber dóbr (po)dworskich na podstawie powojennych pamiętników i relacji członków społeczności wiejskich. Zborowska polemizuje z tezą, jakoby niewielka liczba relacji opisujących to doświadczenie i milczenie społeczności na ten temat wynikały jedynie z poczucia winy. Jednocześnie wskazuje na możliwie inne rozumienia praktyk szabrowania.
Słowa kluczowe: reforma rolna, powojnie, rzeczy, historia potencjalna, wywłaszczenie, szaber, wartość kontrużytkowa