W recenzji poświęconej książce Andrzeja Marca Antropocień. Filozofia i estetyka po końcu świata Monika Żółkoś osadza jego rozważania w perspektywie tego nurtu posthumanistyki, który zajmuje się kryzysem klimatycznym i jego społecznymi konsekwencjami. Autorka przedstawia zarysowaną w tej pracy koncepcję „antropocienia” zestawiając ją z kluczowymi aspektami debaty dotyczącej antropocenu. Główny nurt rozważań dotyczy możliwości przekroczenia postawy antropocentrycznej, czego Andrzej Marzec próbuje dokonać odwołując się do koncepcji „ciemnej ekologii” Timothy’ego Mortona, ontologii zwróconej ku przedmiotom Grahama Harmana czy nowego materializmu Jane Bennett. Autorka recenzji polemizuje z odrzuceniem przez Andrzeja Marca środowiskowej historii Zagłady wskazując, że jego krytyka nie uwzględnia relacyjności oraz powiązań między ludzkimi i nie-ludzkimi aktorami Holokaustu.
Słowa klucze: antropocen, antropocentryzm, posthumanizm, „ciemna ekologia”, ontologia zwrócona ku przedmiotom.