Artykuł podejmuje próbę opisu i wyjaśnienia współczesnego kryzysu demokracji liberalnej i tryumfów populizmu, w kategoriach psychoanalitycznych ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji Realnego Jacques’a Lacana. Autor argumentuje, że wydarzenia ostatnich dekad przeczą tezom poststrukturalizmu mówiącym o autonomii porządku symbolicznego i możliwości odraczania spotkania z Realnym. Przekonuje również, że sukcesy populizmu interpretować należy jako niechcianą, chociaż nieuniknioną konsekwencję modelu reprezentacji politycznej obowiązującego w obrębie nowoczesnego parlamentaryzmu. W końcowej części autor szkicuje możliwy kształt radykalnie demokratycznego ustroju politycznego opartego na losowaniu, które w duchu psychoanalizy Lacana oraz realizmu spekulatywnego intepretuje jako właściwy sposób mapowania Realnego współczesnej polityki.
Słowa kluczowe: populizm, postmodernizm, poststrukturalizm, Realne, Lacan, demokracja.