Artykuł zainspirowany lekturą Polityki wrażliwości Michała Pawła Markowskiego. Krytyka diagnoz oraz propozycji w niej przedstawionych wpleciona zostaje w szerszą polemikę z poststrukturalistyczną teorią kultury. Zdaniem autora nie jest ona w stanie uchwycić specyfiki współczesnej kultury ani refleksji nad nią, przez co słabo sprawdza się w roli teoretycznego fundamentu badań humanistycznych. Artykuł przedstawia zarys alternatywnego pomysłu na uprawianie humanistyki. W jego centrum umieszczono pytanie o emancypację. Autor uważa, że humanistyka powinna przede wszystkim pomagać w konstrukcji takiej podmiotowości – zbiorowej i indywidualnej – która pozwoli współczesnemu człowiekowi – jako jednostce oraz jako gatunkowi – w sposób autonomiczny i wolny od alienacji budować wspólny, ludzki świat.
Humanistyka płaskiego świata
Numer:
2014 / 1