Artykuły: Jonathan J. Long

Elementarz wojenny sam Brecht określał mianem „foto-epigramów”. Każdy z nich składa się ze zdjęcia – zwykle wyciętego z jakiegoś czasopisma – umieszczonego na czarnym tle i opatrzonego czterolinijkowym wierszem autora. Tematem książki jest druga wojna światowa. Krytycy postrzegali zwykle Elementarz wojenny jako dziełko dydaktyczne, które proponuje marksistowską korektę „zachodnich” ujęć dziejów wojny. Niniejszy artykuł przeciwstawia się jednak tej interpretacji. Umieszczając tę książkę w kontekście Brechtowskich i Benjaminowskich pism z lat 20-tych i 30-tych poświęconych fotografii i czyniąc przedmiotem analizy nie tylko związek między fotografią a czterowierszem, lecz wszystkie, nader liczne parateksty (pierwotne, gazetowe podpisy pod zdjęciami, tytuły, noty wyjaśniające, przedmowę, tekst na obwolucie, stronę tytułową oraz podpis autora), stara się dowieść, że konstruowane przez tekst rozmaite tryby zwracania się do czytelnika uniemożliwiają komunikację jednolitego przekazu ideologicznego.