Autorka dowodzi, w jaki sposób, wychodząc od teorii freudowskie, Jacques Lacan tworzy kolejne definicje symptomu i dochodzi ostatecznie do definicji symptomu jako jouissance czystej litery. Na bazie tego sformułowania Lacan tworzy nową symptomatologię, ilustrując ją przypadkami Joyce’a i Pessoi. Ostatecznie symptom okazuje się dopełnieniem braku relacji płciowej między partnerami. Brak ten jest następstwem inwazji mowy w ciało. Porządek Symboliczny, wpisuje się w Realne z jednej strony jako niemożliwość osiągnięcia pełni w relacji płciowej, która nie posiada reprezentacji w nieświadomym. Z drugiej zaś w formie litery w symptomie jest jednocześnie elementem będącym przedmiotem rozkoszy i w ten sposób umożliwia stworzenie namiastki więzi z innym. Tym właśnie jest sens wyrażenia „partner jako symptom”.
Paradoksy symptomu w psychoanalizie
Numer:
2013 / 6