Artykuł stanowi próbę analizy motywu rany u Franza Kafki – zarówno w jego tekstach literackich, jak i w dokumencie osobistym – w odniesieniu do kategorii granicy. Niespójnemu gatunkowo przedmiotowi odpowiada brak wyraźnej metodologii; figura rany wędruje u pisarza między sensami i porządkami – podobnie przy próbach jej ujęcia wykorzystane zostają nieortodoksyjnie traktowane elementy psychoanalizy, teorii wstrętu, refleksji nad językiem, czy antropologii choroby. Rana uznana zostaje za szczególny moment wtargnięcia zewnętrza w obręb Ja, z którym podmiot nie może nigdy skutecznie się skonfrontować.
Mikrokosmos rany. granica u Kafki
Numer:
2013 / 6