Tekst podejmuje próbę lektury powieści Adolfa Rudnickiego Niekochana w kontekście narkoanalizy w ujęciu Avital Ronell oraz próbę nakreślenia sylwetki podmiotu „odurzonego”, który podobnie jak osoba uzależniona odcina się od rzeczywistości, pogrążając się w wytworach fantazji, kreując świat niepodlegający ekonomii racjonalności i użyteczności.
Artykuł stanowi próbę krytycznego spojrzenia na Ikonografię Salpêtrière pod kątem związków fotografii z kliniki Charcota z aktem oraz zastanowienia się w jaki sposób zdjęcia mające stanowić dokumentację medyczną stały się obiektem erotycznym, uwznioślonym przez ruch surrealistów. Okazuje się bowiem, że historia sztuki i historia dokumentacji medycznej są ze sobą ściślej związane, niż można by się spodziewać, a histeryczki z kliniki Charcota stały inspiracją zarówno dla malarzy jak i dla literatów.
Artykuł stanowi próbę problematyzacji konstrukcji bohaterki powieści Jana Brzękowskiego 24 kochanków Perdity Loost, z jednej strony będącej groteskowym ujęciem figury femme fatale, z drugiej zaś próbą nakreślenia portretu nowoczesnej emancypantki. Kategorią, przez którą tekstowa tożsamość Perdity zostaje przeczytana jest pragnienie – rozumiane zarówno jako pożądanie erotyczne jak i próba nadania sensu swojej egzystencji; oba zaś zostają uwikłane w „miłosną ekonomię”, społeczną sieć relacji i kulturowych norm kobiecości. Artykuł podejmuje próbę lektury powyższych problemów z perspektywy genderowej.