Artykuł dotyczy postaci twórczyni w utworach Alice Munro, poświęconych kolizji między pisarskimi aspiracjami kobiety a rolą gospodyni domowej. Przedmiotem analizy są: Biuro, opowiadanie z debiutanckiego tomu Taniec szczęśliwych cieni (1968, wyd. pol. 1996), powieść Dziewczęta i kobiety (1971, wyd. pol. 2013) oraz Meneseutung, opowiadanie z tomu Przyjaciółka z młodości (1990, wyd. pol. 2013). Bohaterki utworów wiodą podwójne życie (nawiązując do określenia użytego przez Munro), ponieważ ich twórcze aspiracje stają się gotyckim sekretem. Artykuł, napisany z perspektywy badań postkolonialnych, uwzględnia odniesienia pisarki do kanonu literackiego oraz literatury popularnej, a także nawiązuje do sztuki Louise Bourgeois, która podobnie jak Munro problematyzuje kobiecą relację z domem.
Pod „powierzchnią życia” – twórczyni i Femme Maison w prozie Alice Munro
Numer:
2014 / 4