W artykule próbuję przyjrzeć się relacjom między pamięcią, afektem i doznawaniem, a zwłaszcza możliwości uchwycenia tych relacji w wierszu. Poezja Piotra Sommera pozwala pokazać splot pamięci i doznania zmysłowego bądź pisma i zdarzenia w możliwej jednoczesności, nie odwołując się do mitu przejrzystej reprezentacji, lecz wykorzystując media pozwalające zbliżyć się do czasu teraźniejszego bez fundowania „ja” metafizyką obecności – te media to notatka, szkic i zdjęcie. Ta perspektywa, akcentująca przemijalność, materialność i zdarzeniowość uobecniania podmiotowości, współgra z filozofią czasu i mediatyzacji Jeana-Luka Nancy’ego.
Słowa z kresek. Pobudki wiersza w poezji Piotra Sommera
Numer:
2014 / 5