Autorka spogląda na poezję Adama Zagajewskiego przez filtr często pojawiających się w wierszach poety motywów akwatycznych. To analityczno-interpretacyjne spojrzenie obejmuje: (1) analizę żywiołu wodnego jako pojemnego w sensie antropologiczno-kulturowym, mieszczącego w sobie zakres znaczeń o np. symbolicznej czy sakralnej proweniencji; realizowany on bywa również (choć nie wyłącznie) poprzez liczne, różnorodne konkretyzacje barw wody; (2) wiwisekcję żywiołu wodnego jako bytu personifikowanego lub też animizowanego (czasem przywodzącego na myśl istotę groźną, żarłoczną); (3) spojrzenie na wodę jako na medium, nośnik pamięci, zdolny zachowywać pamięć o ludzkości, miejscach, wytworach kultury. Analizowana w artykule wrażliwość akwatyczna Zagajewskiego wyrasta – o czym wspominają przyjaciele poety – z prawdziwego, można by rzec – cielesnego przeżycia, z biegiem czasu znajdującego przełożenie na poetycki dyskurs intelektualny.
Słowa kluczowe: poezja Adama Zagajewskiego, motywy akwatyczne w literaturze, współczesna polska poezja, analiza i interpretacja