Artykuły: Aleksandra Grzemska

Artykuł zawiera rozważania dotyczące reprezentacji Hołodomoru w narracjach popularnych. Interpretacji poddano teksty kultury wizualizujące i tematyzujące wielki głód w Ukrainie w latach 1932-1933 jako celową politykę stalinowskiego reżimu. Analizie poddano gatunkowo odmienne narracje, m.in. powieści Ułasa Samczuka Maria, Wasyla Barki Żółty książę i Joanny Jax Saga wołyńska. Głód oraz filmy Głód-33 Olesa Yanchuka, Obywatel Jones Agnieszki Holland czy Gorzkie żniwa George’a Mendeluka, by przyjrzeć się zależności między estetyką i etyką opowieści o traumatycznej pamięci narodu ukraińskiego. Podjęto również zagadnienie znaczenia cerkwi w tożsamości narodowej Ukrainy oraz wpływu ukraińskiej diaspory w Kanadzie i USA na współczesny obraz Hołodomoru.

Słowa klucze: Hołodomor, ludobójstwo narodu ukraińskiego, tematyzowanie głodu, narracje popularne, strategie odbiorcze, polityka pamięci

Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób relacje matka–córka oraz praktyki artystyczne wpisują się w pole autobiograficzne i są zależne od mechanizmów w nim funkcjonujących. Autorka wprowadza kategorię pola autobiograficznego, by unaocznić „strukturę relacji” pomiędzy osobami, praktykami i przedmiotami, odpowiadającymi konkretnym obszarom aktywności, nie tylko społeczno-politycznych, lecz także pisarsko-artystycznych. Dla jej sformułowania odwołuje się do badań nad estetyką i performatywnością autobiograficznego pisarstwa oraz po części teorii Pierre’a Bourdieu. Praktyki artystyczne w polu autobiograficznym zostały zbadane na przykładzie wybranej twórczości Ewy Kuryluk i Zuzanny Janin w kontekście artystycznych dokonań ich matek – Marii Kuryluk (Miriam Kohany) i Marii Anto (Antoszkiewicz).
Słowa kluczowe: pole autobiograficzne, praktyki artystyczne, Ewa Kuryluk, Zuzanna Janin, relacja matka – córka