Artykuły: Aleksandra Wójtowicz

Autorka tekstu proponuje nową kategorię badawczą – heterotopię afektywną. Formułuje ją, poszerzając typologię Michela Foucaulta i czerpiąc z prac takich badaczy jak Henri Lefebvre, Derek Gregory czy Edward Soja. Analiza realnej przestrzeni heterotopicznej i dynamiki jej przemian została wzbogacona o dodatkowy aspekt – afektywności. Przedmiotem badań jest Pałac Staszica, którego historia pokazuje, że w różnych momentach dziejowych jego figura staje się katalizatorem działań zmierzających do dokonania przewrotu w krajobrazie mentalnym zbiorowości. Druga ścieżka analiz opiera się na tekstach literackich Wacława Berenta poświęconych temu miejscu. Ponadto autorka proponuje metodologię opartą na współpracy humanistów z architektami, odmienną od dotychczasowych ujęć, polegającą na odwróceniu podejścia, zgodnie z którym literaturoznawcy czerpali z innych dyscyplin.

Artykuł podejmuje zagadnienie korzyści płynących z wprowadzenia działań edytorskich na grunt humanistyki cyfrowej. Autorka definiuje zjawiska związane z reorientacją myśli edytorskiej (charakterystyczną dla badaczy anglosaskich) i określa zmiany związane
z wprowadzeniem edycji naukowych do sieci. Wskazuje na nowy typ odbiorcy, zmianę funkcji edytora oraz akcentuje nową ścieżkę badań literaturoznawczych otwierającą się przed uczestnikami kultury cyfryzacji. Problemy, przed jakimi staje wydawca edycji tradycyjnej, omawia na przykładzie twórczości Wacława Berenta. Metodologiczne zaplecze tekstu stanowi spojrzenie przez pryzmat ujęć takich teoretyków jak: J. McGann, D. F. McKenzie, H. W. Gabler. Pośród przywołanych polskich badaczy pojawiają się: M. Prussak, A. Karpiński i W. Bolecki.

Artykuł porusza problem wpływu kultury Internetu na recepcję tekstów udostępnionych w formie cyfrowej. Zawiera propozycję definicji echa informacyjnego, określającą mechanizm recepcji dzieła literackiego w Sieci. Ukazano wpływ hipermedialności na nową formę partycypacji czytelnika w dziele oraz jego nową pozycję w obliczu interetekstualności. W artykule przedstawiono kwestię korzyści i zagrożeń płynących z ucyfrowienia, konieczność przestrzegania zasad korzystania z zasobów cyfrowych oraz systemy informatyczne wykorzystujące zdobycze technologiczne do pracy literaturoznawców, filologów i edytorów. Rozważania zamyka prezentacja Repozytorium Cyfrowego Instytutów Naukowych jako przykładu biblioteki cyfrowej. Metodologiczne zaplecze tekstu stanowi spojrzenie przez pryzmat tradycyjnej tekstologii i edytorstwa elektronicznego oraz koncepcje teoretyków literatury takich jak: Jurij Łotman, Gérard Genette, Roland Barthes.