Artykuł bada możliwości wykorzystania koncepcji potencjalnej historii Arielli Azoulay w kontekście historii Polski i Europy Środkowo-Wschodniej oraz Zagłady. W oparciu o tę teorię, a także refleksję dekolonialną Madiny Tlostanovej i propozycję perspektywizmu Svetlany Boym autorka postuluje „anamorficzną” interpretację archiwów Zagłady i poszukiwanie mniejszych, dekolonialnych metod ich badania, które mogłyby zarówno podważyć neutralność niektórych pojęć z zakresu studiów nad Holokaustem, jak i wprowadzić do nich lokalną, środkowoeuropejską perspektywę. Na wybranych przykładach tekstów i nagrań archiwalnych autorka analizuje dwie takie kategorie: przeczulone słowa i drgające obrazy (glitches), a także postuluje kolejne: intymne kartografie i prekarne pomniki.
Słowa kluczowe: historia potencjalna, imperializm, fotografia, dekolonialność, archiwum