Artykuły: Artur Hellich

W pierwszej części artykuł przedstawia kulisy współpracy polsko-holenderskiej, zainicjowanej na początku lat siedemdziesiątych XX wieku przez slawistów z Uniwersytetu Amsterdamskiego. Autor, odwołując się do archiwalnych listów i wspomnień uczestników wydarzeń, rekonstruuje dzieje wyjazdów naukowych do Amsterdamu teoretyków literatury z Instytutu Badań Literackich w Warszawie. Druga część artykułu jest poświęcona łącznej analizie tekstów wspomnieniowych i literackich Michała Głowińskiego – jednego z owych teoretyków – które odnosiły się do jego pobytu w stolicy Holandii. Autor stawia tezę, że istnieją liczne analogie między opisami Amsterdamu oraz rodzinnego Pruszkowa. Starając się zinterpretować tę nieoczywistą zbieżność, autor skupia się na powracających w twórczości Głowińskiego wątkach błądzenia w obcej przestrzeni i jej „oswajania”. Wątki te okazują się kluczowe dla analizy „tekstów amsterdamskich” Głowińskiego, takich jak opowiadanie Bar Ganimed.

Słowa klucze: Amsterdam, slawistyka, błądzenie, oswajanie, homoseksualność

Wspomnienie poświęcone Andrzejowi Zieniewiczowi (1949-2023), zmarłemu historykowi literatury XX i XXI wieku, wieloletniemu pracownikowi Wydziału Polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Autor skupia uwagę na twórczości autobiograficznej i eseistycznej Zieniewicza, osobnej analizie poddając warstwę formalną utworu autobiograficznego Polak mały w Azji Mniejszej. Zawartość tej książki zestawia następnie, z jednej strony, z zarysem biografii zmarłego, zrekonstruowanym na podstawie kwerendy archiwalnej oraz wspomnień żony, z drugiej zaś – z Zieniewicza koncepcją „sceny biografii”, wprowadzoną w jego ostatniej książce pod tym samym tytułem.

Słowa klucze: autobiografia, autopikareska, majsterkowanie, scena biografii, bios i stilus

Artykuł stanowi analizę twórczości naukowej i literackiej Elizy Kąckiej w kontekście dream studies. Hellich odnosi Ernesta Hartmanna teorię snu jako części kontinuum do różnodyskursywnego pisarstwa Kąckiej, by potraktować je jako całość i wskazać na interferencje między równolegle pisanymi monografią historycznoliteracką oraz literackim dziennikiem snów. Teza brzmi, że dzięki lekturze dziennika snów badaczki można dostrzec, nieujawniony wprost,  „prywatny” wymiar rozprawy naukowej, będącej swoistą „narracją o sobie”. Drugą część artykułu wypełnia interpretacja dziennika snów ujętego jako gra z gatunkiem autobiografii, a także próba opisu podmiotu pisarstwa Kąckiej rozumianego jako wielojęzyczna całość.

Słowa kluczowe: współczesna teoria śnienia, nauka, podmiot, autobiografia, dziennik snów, wielojęzyczność