Artykuł stanowi analizę twórczości naukowej i literackiej Elizy Kąckiej w kontekście dream studies. Hellich odnosi Ernesta Hartmanna teorię snu jako części kontinuum do różnodyskursywnego pisarstwa Kąckiej, by potraktować je jako całość i wskazać na interferencje między równolegle pisanymi monografią historycznoliteracką oraz literackim dziennikiem snów. Teza brzmi, że dzięki lekturze dziennika snów badaczki można dostrzec, nieujawniony wprost, „prywatny” wymiar rozprawy naukowej, będącej swoistą „narracją o sobie”. Drugą część artykułu wypełnia interpretacja dziennika snów ujętego jako gra z gatunkiem autobiografii, a także próba opisu podmiotu pisarstwa Kąckiej rozumianego jako wielojęzyczna całość.
Słowa kluczowe: współczesna teoria śnienia, nauka, podmiot, autobiografia, dziennik snów, wielojęzyczność