Artykuł dotyczy nieznanych powszechniej wileńskich rękopisów związanych z Leonem Borowskim. Autorka opisuje je i identyfikuje jako fragmenty przekładów Don Kichota Cervantesa oraz rozprawy teoretycznej Entwurf einer Theorie und Literatur der schönen Redekünste Johanna Joachima Eschenburga. Dokumenty dotyczące Borowskiego oraz dyskusje (Jana Śniadeckiego i Gotfryda Ernesta Groddecka) poświęcone nauce o literaturze, stanowiące kontekst jego działalności, są punktem wyjścia do refleksji teoretycznej na temat „tekstu” jako „faktu literaturoznawczego”: postulowanej dwuaspektowości jego badania, procesu jego konstruowania oraz warunków jego wejścia do obiegu naukowego.
Słowa kluczowe: archiwum, teoria aktora-sieci, Leon Borowski, Don Kichote, Uniwersytet Wileński