Punktem wyjścia do rozważań jest książka Hannah Boast „Hydrofictions. Water, Power and Politics in Israeli and Palestinian Literature”, w której autorka skupia się na narracjach akwatycznych jako podstawie konstruowania izraelskiej-żydowskiej i palestyńskiej tożsamości oraz strategii opowiadania o izraelsko-palestyńskim konflikcie. W niniejszym artykule podejmuję próbę nakreślenia dodatkowych kontekstów dla rozpoznań Boast, rozszerzenia perspektywy na opisywane przez nią zjawiska, a niekiedy też weryfikacji stawianych przez nią tez.
Słowa klucze: hydrofikcja, literatura izraelska, literatura palestyńska, konflikt izraelsko-palestyński