Artykuł jest szkicem zarysowującym opis stylu przekładów biblijnych na język polski autorstwa Czesława Miłosza. Szczególne miejsce w analizie przypada ostatniemu wersetowi psalmu 137, jednego z najczęściej omawianych utworów Księgi Psalmów i najczęściej też obecnych w kulturze popularnej (np. w piosence disco Boney M., By the Rivers of Babylon). Autor traktuje swoje osobiste doświadczenie z Psalmami Miłosza jako fragment większej generacyjnej narracji, która widzi je w kontekście politycznych protest songów lat 70 i 80. XX wieku. Jednym z głównych punktów odniesienia dla Miłosza jest biblijne świadectwo, także pochodzące ze Starego Testamentu. W tym sensie jest on wedle autora artykułu bardziej archaiczny od innych poetów polskich, zarówno romantyków jak i np. Zbigniewa Herberta, będąc jednocześnie w paradoksalny sposób, bardziej nowoczesny od nich. Jednym z najważniejszych czynników w formowaniu myśli Miłosza jest starotestamentowa idea sprawiedliwości.