Artykuł stanowi przegląd digitalnych, historycznoliterackich map porządkujących przestrzennie wiedzę o literaturze i jej przeszłości, problematyzujących topograficznie to, co narracyjne. Autorka przygląda się hybrydycznym, interaktywnym geowizualizacjom literackim. Analizuje akademickie portale łączące cechy encyklopedii i mapy, próby zastosowania narzędzi literackiej kartografii do edukacji, projekty tworzone przez amatorów dzięki dostępowi do geomedialnych narzędzi; bada literackie aplikacje pozwalające śledzić minione podróże literatów i literatek; omawia formy, dzięki którym można spacerować wyznaczonymi przez ślady literackie trasami. Szkic dotyka kognitywnych oraz ideologicznych aspektów narzędzi cyfrowej humanistyki – interaktywnych lub grywalnych map.
Słowa klucze: literackie mapy, kartografia literacka, geowizualizacja, historie literatury, geomedia