Przedmiotem artykułu jest analiza „Głodu” Knuta Hamsuna, mająca na celu ukazanie tych modernistycznych cech powieści, które wynikają z jej miejskiego charakteru. Zaliczyć do nich można sposób ukazania relacji panujących między jednostką a tłumem oraz zachowania jednostki w przestrzeni publicznej, jak również przedstawienie miasta jako ograniczającego labiryntu, a przyrody jako źródła lęków bohatera. Ostatecznie jednak to wybór przyrody daje bohaterowi nadzieję na samorealizację, a jednocześnie stanowi zapowiedź późniejszych antycywilizacyjnych tendencji w twórczości Hamsuna.
W potrzasku Kristianii. Głód Knuta Hamsuna jako modernistyczna powieść miejska
Numer:
2014 / 6