Przyznanie Nagrody Nobla Peterowi Handkemu za rok 2019 zwróciło uwagę na autora austriackiego, który w sposób zaskakujący został dotąd mało zauważony w Polsce. Autorka śledzi, wychodząc od mowy noblowskiej Handkego, szczególnie na podstawie opowiadania Die Wiederholung („Powtórzenie“, 1986) jak i kolejnych dzieł związanych z tym opowiadaniem odniesienia noblisty do historiozofii Waltera Benjamina, filozofii Sørena Kierkegaarda, jak i do Kabały żydowskiej. Kreacja specyficznej odmiany myśli mesjańskiej, która występuje w twórczości w związku ze Słoweńcami oraz z językiem słoweńskim i z historią słoweńską, wiąże się ściśle z pojęciem obcości i z „tym, co inne“, jak i z stworzoną przez Handkego poetyką przekładu. Gdy Handke w swojej twórczości dąży do funkcji mesjańskiej „zaprowadzającej pokój”, poprzez opowiadanie, w samej czynności opowiadania, autorka proponuje określenie „mesjanizm narracyjny”. Wyeksponowany przez autorkę temat „powtórzenia” pozwala zagłębiać się i w późniejszą twórczość noblisty, podobnie jak w jej odnogi, na przykład filmu W. Wendersa „Niebo ponad Berlinem”.
Słowa kluczowe: współczesna literatura austriacka, Peter Handke, Die Wiederholung, mesjanizm i literatura