Artykuły: Marta Koszowy

Artykuł porusza zagadnienia żałoby i pracy pamięci na podstawie lektury Zagłady Piotra Szewca. Znaczącym kontekstem jest tu powtórzenie rozumiane zarówno jako Wiederholung i Wiederkehr. Szewc konstruując opartą na metaforze przeglądania albumu fotograficznego opowieść o przedwojennym Zamościu próbuje wyprzeć kryjący się za obrazem świata brak – traumatyczne realne. Figurą ocalającą, a także maskującą pustkę repetycji staje się fotografia. Autorka tekstu rozumie zdjęcie jako Lacanowski objet petit a.

U podstaw tekstu leży założenie, że kategoria figuratywności bywa wykorzystywana jako opresywna struktura epistemiczna. Obraz torując drogę oczywistości opiera się pytaniom, jest odpowiedzią sam w sobie. Badaczka zmierza do opisu tak pojętego mechanizmu na przykładzie Snów i kamieni Magdaleny Tulli. Wybierając typowość, redukując opowieść o świecie do wyznaczonych ról alegorycznych socrealizm stworzył język opisu czasów PRL’u, od którego do dziś ten ostatni się nie uwolnił. Raz stworzone klisze zamykają dostęp do wiedzy ukazując momenty historii w martwym błysku alegorii. Tożsamość dyskursu, jego obrazów podstawiana jest w miejsce rzeczywistości, a także w miejsce próby opowieści o niej. Zdaniem autorki, Magdalena Tulli dekonstruuje ten proces w literackim montażu.

Tekst podejmuje analizę Jadąc do Babadag Stasiuka w perspektywie narratologicznej, genologicznej i historiozoficznej