Artykuł dotyczy filozoficznego potencjału podmiotowości, dla której punkt wyjścia stanowi koncepcja lęku w teorii Jacquesa Lacana. Tekst został podzielony na dwie części. W pierwszej koncentruję się na koncepcji lęku w świetle podmiotowości w teorii Lacana. Lęk nie jest w niej pojęciem bezprzedmiotowym, lecz zawsze dotyczy obiektu, sygnalizując cięcia w obszarze podmiotowej struktury. Pojawia się tam, gdzie dochodzi do rozbicia, pokawałkowania, braku jedności w tej strukturze oraz ściśle wiąże się z pragnieniem Innego. Najpełniejszą wykładnię teorii lęku Lacan zawarł w seminarium Lʾangoisse, na którym opieram swoje analizy.
Druga część artykułu poszerza rozważania na temat podmiotowości i lęku według Lacana o odniesienia do rozważań na temat lęku i pragnienia u filozofów, takich jak Emmanuel Lévinas i Paul Ricoeur. Dyskusję nad potencjałem podmiotowości wynikającym ze zdolności odczuwania lęku i pragnienia poszerzam także o odniesienie do filozofii moralnej Immanuela Kanta, do której sam autor Lʾangoisse chętnie nawiązywał.
Słowa kluczowe: pragnienie, lęk, podmiot, inny, afekt