Articles: Mateusz Kominiarczuk

Tekst stanowi polemikę z krytycznym przeglądem polskich badań nad grami cyfrowymi dokonanym przez Katarzynę Marak i Miłosza Markockiego. Przedmiotem polemiki nie jest przy tym sam zamysł refleksji nad stanem badań, lecz sposób jej poprowadzenia. W pracy ukazano słabości przeglądu: formułowanie stanowczych, uogólnionych ocen na podstawie niepełnego i nierzetelnego obrazu krajowego i zagranicznego groznawstwa, traktowanie polskich badań jako z założenia gorszych od anglojęzycznych, a także szereg błędów warsztatowych. Polemika dotyczy m.in. sposobów nazywania gier cyfrowych, szerokiego i wąskiego znaczenia terminu „ludologia”, relacji między podejściem ludologicznym a narratologicznym w badaniu gier, stopnia unifikacji rodzimego groznawstwa oraz statusu klasycznych koncepcji gier i zabaw.

Słowa kluczowe: badania gier, groznawstwo, gry cyfrowe, gry komputerowe, gry wideo, ludologia

Głównym celem artykułu jest propozycja nowego języka opisu umożliwiającego skuteczniejszą analizę gier złożonych poprzez wstępne zdefiniowanie terminów takich jak: gra podstawowa, gra peryferyjna, gra zagnieżdżona i gra towarzysząca. Obok innych tytułów za główne źródło przykładów służą przy tym dwie polskie produkcje: wysokobudżetowe komputerowe RPG z otwartym światem Wiedźmin 3: Dziki Gon oraz niezależna strzelanka Superhot. Od strony teoretycznej podstawą artykułu są dotychczasowe ludoontologiczne badania nad składowymi gier złożonych: tzw. meta- i minigrami w zestawieniu z pracami Gerarda Genette’a. Przez analogię do Genette’owskiej paratekstualności postulowane jest uznanie gier w grze za przejaw paraludyczności.

Słowa kluczowe: gry złożone, ludoontologia, metagry, minigry, paraludyczność