Artykuł jest próbą reinterpretacji erotyki, w jaką Diotyma wtajemnicza Sokratesa, a następnie podjęcia dialogu z wróżbiarką z perspektywy społeczeństwa automatycznego. Celem artykułu jest z jednej strony dowiedzenie, że sens tego, co nowe i mające decydujące dla przyszłości znaczenie przejawia się w tym, co archaiczne, a z drugiej – że na kochanie należy spojrzeć bardziej przez pryzmat umiejętności niż emocji lub uczuć. Kwestia eros jest w artykule rozważana jako kwestia techne, a następnie odniesiona do tego, co w nas nieredukowalnie automatyczne. W tym kontekście, na podstawie tego, co Bernard Stiegler wstępnie nazwał erotologią, a także wypracowanego przez niego pojęcia dezautomatyzacji i egzosomatyzacji, zostają zaproponowane zręby teorii miłości egzosomatycznej.
Słowa kluczowe: automatyzacja, dezautomatyzacja, sztuczna inteligencja, egzosomatyzacja, infrastruktura, epigeneza