Tekst analizuje związek między literaturą a pieniędzmi w koncepcji platońskiego państwa. Pieniądz, podobnie jak słowo poetyckie to ontosemiologiczne media reprezentowania świata, które okazują się groźne dla idealnego porządku. Autor bada logikę ekwiwalencji, która jest podstawą zarówno pieniądza, jak i literatury. W analizie problemu wykorzystane są, jako analogia, rozważania Derridy dotyczące wykluczenie z porządku filozofii platońskiej pisma. Pieniądz (podobnie jak pismo) wprowadza dodatkowe zapośredniczenie rzeczywistości, przez co burzy idealny porządek ontologiczny. Tekst wskazuje na źródłowe utożsamienie ekonomii i literatury w tradycji zachodniej i wskazuje na możliwe wykorzystanie tej zbieżności dla rozwoju krytycznego aparatu metodologicznego służącego badaniu literatury.
Platon – państwo bez pieniędzy i literatury
Numer:
2015 / 3