Tekst jest próbą antropologicznego namysłu nad tematyką schronienia. Wychodząc od aktualnej wojny w Ukrainie i jej literackich i wizualnych przedstawień, poprzez kryzys migracyjny, cofając się aż do II wojny światowej, autor analizuje obrazy i wizualne świadectwa kolejnych przykładów kryjówek/schronów/efemerycznych domów. W centrum rozważań postawiona zostaje kategoria „przeżycia”: jako kluczowa dla wojennych i uchodźczych bio- i nekropolityk. „Przeżycie” pojawia się tu w dynamicznej relacji z tym, co widzialne/niewidzialne, a także poprzez pryzmat dwóch rodzajów historii. Pierwszej – imperialnej, oficjalnej; drugiej – przynależącej do bezsilnych, nieznacznych, pozbawionych widzialności, pół-martwych.
Słowa klucze: przetrwanie, przeżycie, schronienie, nekropolityka, wojna w Ukrainie, anachronizm, antropologia wizualności, historia wojen