Celem tekstu jest przedstawienie dwóch artystycznych strategii skutecznego komunikowania w przestrzeni publicznej, różnego od zwykłej perswazji. Pierwsza to tradycja względnie autonomicznego przekazu, stawiającego przed odbiorcą zadanie rozwiązania rebusu, zagadki, odkrycia kodu czy złożonego procesu myślenia łączącego obraz z tekstem, który nie jest czytelny bez uprzedniego przygotowania (Polska Szkoła Plakatu). Druga to piętrzenie skojarzeń, konieczność wczytywania się i odczytywania więcej, niż oferuje pozornie prosta i zrozumiała struktura. Jej zagadkowość polega na oscylacji znaczeń i trudności w identyfikowaniu się z konkretnym odczytaniem (Twożywo). Obie strategie przygotowują do arbitralnych decyzji w procesie lektury, do „czytania z pamięci”, do uprzedzania sensu. Ma to szczególnie interesujące konsekwencje w „czytaniu miasta”, np. poprzez transformowanie treści, których nie chcielibyśmy być odbiorcami. Szczególnie podatne na przekształcenia sensów tekstu, zmianę funkcji obrazu na tekst i na odwrót jest graffiti.
Słowa kluczowe: plakat, graffiti, Twożywo, Jan Lenica, Jerzy Treutler