W artykule zaprezentowano całą gamę codziennych gatunków ustnych współtworzących performance artystyczny i towarzyski Mirona Białoszewskiego, do którego odsyłają nagrania magnetofonowe zarchiwizowane w Muzeum Literatury w Warszawie, a zwłaszcza zapisany na taśmach głos autora. Zwrócono uwagę na to, jak niezbywalny udział tych praktyk w procesie twórczym i związanych z nimi sytuacyjnych gatunków mówionych osadzonych w codzienności problematyzuje status ontologiczny tekstów literackich tego autora, a także kulturową i społeczną funkcję jego literatury. Podjęto także problem artystyczności i gatunkowości codziennych praktyk Białoszewskiego.
Słowa kluczowe: Miron Białoszewski, archiwum, głos, słowo żywe, gatunki codzienne, opowiadanie ustne, nagrania magnetofonowe, performance, Jadwiga Stańczakowa, zabawa społeczna, wspólnota, towarzyskość