Artykuł podejmuje próbę umieszczenia problematyki podziału na kulturę niską i wysoką we współczesnym ujęciu widowiska (różnym od spektaklu). Autor wychodzi od zarysowania historii oka w powiązaniu z technologiami widzenia, których początkiem było wynalezienie i rozpowszechnienie stereoskopu. Modernistycznmi artystami, którzy taką wizję rozwijali, byli Władysław Strzemiński (pejzaże solarystyczne i fotokolażowe nokturny) oraz Tadeusz Kantor (teatr śmierci). Ich twórczość została skonfrontowana z dziełami współczesnego artysty Krzysztofa Wodiczki (projekcja na pomnik Adama Mickiewicza w Warszawie w 2008 roku oraz przestrzeń łódzkiej Manufaktury, dawniej zakłady tkackie Poznańskiego, będącej obecnie wielkim centrum handlowym, w którym mieści się także Muzeum Sztuki).
„…éblouissement…”
Numer:
2011 / 6