Prezentowany tekst omawia związki literaturoznawstwa z psychoanalizą freudowską na przykładzie psychograficznej twórczości Izydora Sadgera, jednego z pierwszych i najbliższych uczniów Zygmunta Freuda. Autorka, przywołując sylwetkę zapomnianego dziś analityka, dowodzi wpływu prac Sadgera na twórcę psychoanalizy oraz jego pisma dotyczące literatury. Dzięki analizie dyskusji prowadzonych na spotkaniach Środowego Towarzystwa Psychologicznego w tekście ukazano szeroki kontekst powstawania najważniejszych prac Freuda poświęconych artystom, pisarzom i dziełom ich autorstwa. Odwołując się do twierdzeń Michaela Foucaulta, autorka proponuje inny sposób interpretowania XIX-wiecznych dyskursów medycznych. Celem artykułu jest dowiedzenie, że pierwsi psychoanalitycy świadomie rezygnowali z języka XIX-wiecznej psychiatrii na rzecz wypracowania nowatorskich modeli interpretacyjnych i pisarskich.
Słowa kluczowe: psychoanaliza, Izydor Sadger, psychografia, patografia, psychiatria